Oxylithos

Γνωριμία

Καινούργιο είδος στην παρέα μου και μεγάλος βοηθός στα ενυδρεία μου. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα είδη σαλιγκαριών γλυκού νερού. Καθαρίζουν τα ενυδρεία από την άλγη και δεν αφήνουν υπολείμματα τροφών. Ζουν σε θερμοκρασίες από 20C^o έως 27C^o τρώνε αρκετά, μεγαλώνουν γρήγορα και αναπαράγονται εύκολα εφόσον στο ενυδρείο φιλοξενήσουμε ένα αρσενικό με 2 -3 θηλυκά. Με αυτά τα σαλιγκάρια δεν έχουμε πλέον κανένα άγχος εάν μας ξεφύγει παραπάνω τροφή κατά το τάισμα των υπόλοιπων ειδών που φιλοξενούμε στα ενυδρεία μας. Ένα επίσης θετικό με αυτό το είδος είναι ότι ΔΕΝ ΤΡΩΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΛΩΝΕΣ. Είναι δοκιμασμένο με  όλα τα είδη που βλέπετε στο Site. Δεν γνωρίζω τον λόγο που δεν μπορούν να τα φάνε αλλά συνεργάζονται πολύ καλά και έχω παρατηρήσει ότι μπορούν να τους καθαρίσουν ακόμα και το καβούκι. Στην αρχή τα είχα με τις μικρές μου χελώνες (Mississippi Map Turtle)  7-8cm και νόμιζα ότι λόγο όγκου δεν τα πειράζουν, τα έβαλα όμως και στις μεγάλες μου χελώνες (Chinese Stripe Necked Turtle, Yellow Bellied Turtle) 24cm που τις έχω σε εξωτερική δεξαμενή – λιμνούλα και είχα τα ίδια αποτελέσματα. Μπορούν να επιβιώσουν μαζί τους χωρίς πρόβλημα. Σας αναφέρω αυτήν την ιδιαιτερότητα με τις χελώνες γιατί είναι πολύ λίγα τα είδη των ζώων ακόμα και φυτών που μπορούν να συμβιώσουν μαζί τους.

Τα Golden Apple Snails λοιπόν το μόνο που χρειάζονται είναι να μην πέφτει η θερμοκρασία κάτω από 10 C^o, καλές συνθήκες νερού και τροφή.

Αναπαραγωγή

Πρέπει να γνωρίζετε ότι το συγκεκριμένο είδος δεν είναι ερμαφρόδιτο, για να μπορέσουμε δηλαδή να έχουμε αναπαραγωγή χρειάζεται να συντηρούμε και τα 2 φύλλα.  Είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσουμε, δείτε στην παρακάτω φωτογραφία την διαφορά που έχουν στο σπείρωμα τα αρσενικά από τα θηλυκά.Το αρσενικό (δεξιά στην φωτογραφία) προς το τέλος του σπειρώματος είναι λευκό ενώ το θηλυκό (αριστερά στην φωτογραφία) έχει σκούρο μαύρο χρώμα στις τελευταίες στροφές του σπειρώματος.

Ακόμα και η συγκεκριμένη διαφορά δεν μας εξασφαλίζει με σιγουριά το φύλλο. Το σίγουρο είναι ότι εάν παρατηρήσουμε ένα σαλιγκάρι να καβαλάει το άλλο τότε μπορούμε να σημειώσουμε ότι αυτό είναι αρσενικό (χωρίς να σημαίνει ότι το από κάτω είναι θηλυκό), μπορεί να έχουμε 2 αρσενικά. Στο internet κυκλοφορούν video και photos για τα αναπαραγωγικά τους όργανα και τον τρόπο που μπορούμε να τα δούμε, αλλά στην πράξη είναι πολύ δύσκολος ο εντοπισμός.

Photo από δική μου προσπάθεια σε αρσενικό.

Το καλύτερο λοιπόν είναι να βάλουμε 4-5 σαλιγκάρια σε ένα ενυδρείο με ανοιχτό και σκούρο σπείρωμα στο κέλυφος  και να τους δώσουμε χρόνο για να αναπαραχθούν. Κοιτάμε η στάθμη του νερού να είναι 5-10 cm κάτω από το συνηθισμένο όριο του ενυδρείου γιατί σε αυτό τον χώρο συνήθως βγαίνουν για να γεννήσουν τα αυγά τους. Προσέχουμε να έχουμε καπάκι συνέχεια στο ενυδρείο γιατί βολτάρουν αρκετά, δεν θα θέλαμε να τα βρούμε στο δωμάτιο που υπάρχει το ενυδρείο. Κάνουν τα αυγά τους σε συστοιχίες τσαμπιών και τα τοποθετούν στο κενό που υπάρχει από την επιφάνεια του νερού έως την άκρη του ενυδρείου και κάτω από το καπάκι.

Μόλις τα τοποθετήσουν μετά από 10 έως 15 ημέρες αρχίζουν να γεννιούνται τα νέα σαλιγκαράκια και να πέφτουν στο νερό, μετά από 20 -30 ημέρες έχουν πλέον μεγαλώσει αρκετά και μπορούμε να τα δώσουμε ή να τα βάλουμε και σε άλλα ενυδρεία.

Ελεγχόμενη επώαση αυγών.

Μόλις δούμε ένα τσαμπί αυγών

συνήθως τα γεννάνε και τα τοποθετούν το βράδυ ή νωρίς το πρωί, τα αφήνουμε για 24 ώρες και στην συνέχεια με πολύ προσεκτικές κινήσεις και χωρίς μεγάλη πίεση τα ξεκολλάμε από την θέση τους. Στην συνέχεια έχουμε ένα τάπερ όπως το παρακάτω

βάζουμε μέσα μία βρεγμένη πετσέτα και από πάνω μία στεγνή. Τοποθετούμε το τσαμπί πάνω στην στεγνή πετσέτα, κάνουμε τρύπες στο καπάκι του τάπερ,

σφραγίζουμε και το βάζουμε να επιπλέει στην επιφάνεια του ενυδρείου. Ελέγχουμε κάθε μέρα για να δούμε εάν υπάρχει αρκετή υγρασία στο εσωτερικό του τάπερ, εάν η κάτω πετσέτα έχει στεγνώσει την ξαναβρέχουμε. Μόλις περάσουν 10 ημέρες αφαιρούμε τις πετσέτες και τοποθετούμε τα αυγά σε μία γεννήστρα πάνω σε ένα φυτό επιφανείας ή ένα φενιζόλ ή ένα φελλό.

Τα αυγά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βραχούν ή να πέσουν στο νερό. Χρειάζονται αρκετή υγρασία και μόλις τα σαλιγκαράκια βγουν από τα αυγά πρέπει να έχουν την δυνατότητα να πέσουν στο νερό.  Αυτός είναι και ο λόγος που τα τοποθετούμε σε κάτι που επιπλέει για να μπορέσουμε να αναπαράγουμε τις κανονικές συνθήκες. Κανονικά δηλαδή το σαλιγκάρι τοποθετεί τα αυγά σε ένα σημείο έξω, αλλά πολύ κοντά στο νερό, για να υπάρχει μεγάλη υγρασία και μετά από 10 με 15 ημέρες τα σαλιγκάρια γεννιούνται και πέφτουν στο νερό.

Την παραπάνω ελεγχόμενη επώαση την κάνουμε γιατί τα σαλιγκάρια που θα γεννηθούν μπορεί να ξεπεράσουν τα 50 ανά τσαμπί, κάθε σαλιγκάρι μπορεί να γεννήσει αρκετά τσαμπιά και καταλαβαίνεται ότι κάτι τέτοιο είναι κακό για ένα κοινωνικό ενυδρείο. Επίσης εάν γεννηθούν ανεξέλεγκτά μέσα στο ενυδρείο πολλά θα φαγωθούν από τους άλλους συγκάτοικους και αρκετά μπορεί επίσης να περάσουν ακόμα και μέσα στο φίλτρο. Το σίγουρο είναι ότι εάν τα αφήσουμε μόνα τους θα κυριαρχήσουν στο ενυδρείο με άσχημα αποτελέσματα για όλους τους υπόλοιπους, είτε είναι ψάρια είτε φυτά. Με την ελεγχόμενη επώαση τα έχουμε για την πρώτη φάση της ζωής τους σε συγκεκριμένο χώρο (γεννήστρα) και στην συνέχεια μεγαλώνοντας αποφασίζουμε που θα τα βάλουμε.