Ο σκυλάκος της φωτογραφίας αποτελεί πλέον το πέμπτο μέλος της οικογένειά μας. Είναι ημίαιμος (Λαμπραντόρ με ποιμενικό), θα γίνει περίπου 25 κιλά και τον υιοθετήσαμε το μεγάλο Σάββατο, ήταν 5 μηνών. Είμασταν όπως κάθε χρόνο για τις γιορτές του Πάσχα στον Οξύλιθο, ακολούθησε τα παιδιά μου, ήρθε με αυτή την φάτσα στην αυλή του σπιτιού, μας κοίταξε και η απόφαση να τον κρατήσουμε ήρθε αυτόματα από όλα τα μέλη της οικογένειας. Τα παιδία μου (Σταμάτης και Μαρουσώ) σε συνεργασία με τους αγαπημένους φίλους τους (Νίκο και Άννα) τον είχαν ήδη βαφτίσει και το περίεργο αλλά ταυτόχρονα το θετικό ήταν ότι έπεισε με αυτό το βλέμμα το μεγαλύτερο εμπόδιο που είχαμε, για την απόφαση απόκτησης σκύλου, την μαμά της οικογένειας. Μετά από αυτό τα πράγματα πήραν τον δρόμος τους, τον πήγαμε στον κτηνίατρο για τα πρώτα εμβόλια και για τα αντιπαρασιτικά, αγοράστηκαν τροφές, λιχουδιές, ήδη περιποίησης, παιχνίδια και φυσικά σπίτι.
Είναι από τις ευτυχέστερες στιγμές για όλη την οικογένεια, περνάμε πολλές ώρες μαζί του, είναι αρκετά υπάκουος, φιλικός και συνεργάσιμος, συγχρόνως όμως είναι και από τις μεγαλύτερες υποχρεώσεις που έχουμε.
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα την αγορά ή την υιοθεσία ενός σκύλου εφόσον βέβαια τηρούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις, χρόνος ασχολίας με τον σκύλο και χώρος διαμονής.
Εάν δεν υπάρχουν οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις καλό είναι να μην μπούμε καθόλου σε αυτήν την διαδικασία, θα έχει εντελώς τα αντίθετα αποτελέσματα και δυστυχώς πέρα από την στεναχώρια και τα προβλήματα που θα μας δημιουργήσει, θα προστεθεί ακόμα ένας σκύλος στην τεράστια οικογένεια των αδέσποτων.
Oxylithos 