Το θερινό κλάδεμα της αμπέλου ξεκινάει από τον τελευταίο μήνα της Άνοιξης (Μάιο) και συνεχίζεται με συχνές παρεμβάσεις και ανάλογα με την δύναμη του αμπελιού μέχρι τα τέλη Ιουλίου.  Είναι από της ποιο σημαντικές εργασίες και παρεμβάσεις στην ανάπτυξη ενός αμπελιού. Το θερινό κλάδεμα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό (σε συνεργασία πάντα με όλες τις υπόλοιπες εργασίες που περιγράφουμε στο site αλλά και με τις καιρικές συνθήκες) για την ποιότητα των σταφυλιών που θα έχουμε στο τελικό προϊόν που είναι το κρασί. Βασικός στόχος και σκέψη, ο οποίος δεν πρέπει ποτέ να φεύγει από το μυαλό μας  σε όλη την διάρκεια του κλαδέματος, είναι να  εκμεταλλευτούμε την βλαστική ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή δύναμη του αμπελιού προς όφελός μας. Δηλαδή να αφαιρέσουμε με διάφορες ενέργειες την δύναμη από ορισμένα σημεία της αμπέλου και να την κατευθύνουμε στα σημεία που έχουμε προγραμματίσει εμείς ότι θα πάρουμε σταφύλια. Συγκεκριμένα, συγκεντρώνουμε την βλαστική δύναμη του φυτού στις κεφαλές που είχαμε διαμορφώσει κατά το χειμερινό κλάδεμα (βλέπε από το menu Χειμερινό Κλάδεμα Αμπελιού) και καταστρέφουμε το συντομότερο δυνατό τις υπόλοιπες κληματίδες από τα υπόλοιπα σημεία.

Το θερινό κλάδεμα αποτελείται από 3 διαφορετικές εργασίες:

1. Καθαρισμό από ανεπιθύμητούς βλαστούς και κληματίδες
2. Ξεφύλλισμα
3. Κορφολόγημα

Το θερινό κλάδεμα λοιπόν για εμένα ξεκινάει νωρίς τον Μάιο με την εργασία του καθαρισμού των ανεπιθύμητων βλαστών και κληματίδων. Στις εικόνες παρακάτω βλέπετε την μορφή που έχει ένα αμπέλι χωρίς την δική μας παρέμβαση. Παρατηρήστε ότι η βλαστική ανάπτυξη των κληματίδων αλλά και η ανάπτυξη των φύλλων είναι μεγάλη και σίγουρα σε σημεία που όπως προαναφέραμε δεν το επιθυμούμε.

Πρώτη λοιπόν ενέργεια, που ξεκινάμε να κάνουμε, είναι να αφαιρέσουμε όλους τους βλαστούς και τις κληματίδες από τον κορμό και συγκεκριμένα ότι ξεκινάει κάτω από το λεγόμενο Τ (Τ λέμε τον βασικό κορμό ενός φυτού μαζί με τους βραχίονες που έχουμε σχηματίσει). Αφαιρούμε επίσης όλες τις κληματίδες που υπάρχουν στο κάτω μέρος των βραχιόνων.

Στην συνέχεια προχωράμε προς το εσωτερικό αφαιρώντας με μεγάλη προσοχή όλες τις κληματίδες που υπάρχουν εκτός των κεφαλών (κεφαλές είναι τα βασικά σημεία που έχουμε διαμορφώσει κατά το χειμερινό κλάδεμα από τα οποία περιμένουμε κάθε χρόνο να αναπτυχθούν οι νέες δυνατές κληματίδες όπου με την σειρά τους θα μας δώσουν τα νέα δυνατά και ποιοτικά σταφύλια, βλέπε χειμερινό κλάδεμα). Αφαιρώντας όλες αυτές τις κληματίδες η δουλειά μας πλέον γίνεται πιο εύκολη γιατί έχουμε καλύτερη οπτική στο τι ακριβώς συμβαίνει στο φυτό.

Επάνω στις κεφαλές συνήθως θα συναντήσουμε και άλλους βλαστούς και κληματίδες πέρα από τα δύο χειμερινά μάτια που υπολογίζαμε να πετάξουν, τους παρατηρούμε, εάν δείχνουν ποιο δυνατοί από  αυτούς που υπολογίζαμε και είναι σε καλό σημείο μπορούμε να κρατήσουμε κάποιον, σε διαφορετική περίπτωση τους αφαιρούμε. Σε κάθε περίπτωση εγώ δεν αφήνω στην κεφαλή πάνω από δύο κληματίδες.

Επόμενη πολύ σημαντική και προσεκτική εργασία είναι το ξεφύλλισμα. Έχοντας πάντα μπροστά μας την κεφαλή με τις δύο αναμενόμενες (χειμερινό κλάδεμα στα δύο παραγωγικά μάτια, βλέπε χειμερινό κλάδεμα) κληματίδες βρίσκω επάνω τους το πρώτο τσαμπί σταφύλι (ψάχνω πάντα και εργάζομαι από κάτω προς τα επάνω, από τον κορμό προς το τελείωμα των κληματίδων, από το σημείο που φυτρώνει η κληματίδα προς το τελείωμά της). Το τσαμπί θα είναι της παρακάτω μορφής όπως στις εικόνες που ακολουθούν.

Δεύτερη ενέργεια μόλις βρω το τσαμπί και βεβαιωθώ ότι είναι το πρώτο από την βάση της κληματίδας αφαιρώ όλα τα φύλλα που υπάρχουν πριν από αυτό. ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Δεν αφαιρώ το φύλλο που υπάρχει απέναντι από το τσαμπί (βλέπε την παρακάτω εικόνα).

Το φύλλο αυτό αποτελεί το εργοστάσιο, την πηγή τροφοδοσίας του τσαμπιού. Απαιτείται μεγάλη προσοχή για την συγκεκριμένη εργασία γιατί συνήθως δεν έχουμε καλή οπτική και μπορεί να αφαιρέσουμε και το παραγωγικό φύλλο.

Τρίτη πολύ σημαντική εργασία είναι η εύρεση και απομάκρυνση του βλαστού που δημιουργείται στην μασχάλη του φύλλου του τσαμπιού (βλέπε την παρακάτω εικόνα).

Ο βλαστός αυτός εάν αφεθεί θα εξελιχθεί σε κληματίδα η οποία θα απορροφήσει όλα τα θρεπτικά στοιχεία από το τσαμπί και σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να επεμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που καθιστά αδύνατη την ωρίμανση του τσαμπιού.

Τελευταία δουλειά και εφόσον αφήσουμε τις παραγωγικές μας κληματίδες να αναπτυχθούν είναι το κορφολόγημα. Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα (περίπου 4 εβδομάδων) από τις παραπάνω εργασίες προχωράμε στο κόψιμο των κορυφών από τις κληματίδες που έχουμε αφήσει και ευελπιστούμε να πάρουμε την νέα μας σοδειά. Το κόψιμο γίνεται μετά το πέμπτο φύλλο από το τελευταίο τσαμπί μίας κληματίδας. Βρίσκω το τελευταίο (προς τα έξω πάντα) τσαμπί και μετράω τα επόμενα πέντε φύλλα,  μετά λοιπόν από το πέμπτο φύλλο μπορώ να κόψω την κληματίδα και να αφαιρέσω την κορυφή της. Με αυτόν τον τρόπο συγκρατώ την δύναμη του αμπελιού για ανάπτυξη χαμηλά στις παραγωγικές μου κληματίδες και ειδικότερα στα αναπτυσσόμενα τσαμπιά.

Ακολουθούν Εικόνες μετά την εφαρμογή των παραπάνω ενεργειών, παρατηρήστε πως διαμορφώθηκαν τα αμπέλια των πρώτων εικόνων.

Μερικές τελευταίες συμβουλές.

Οι παραπάνω εργασίες εκτελούνται σε όλη την διάρκεια του καλοκαιριού και όποτε βλέπουμε ότι τις έχει ανάγκη το αμπέλι μας. Δεν ενεργούμε όπως στο χειμερινό κλάδεμα μία φορά και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Παρατηρούμε συνεχώς το αμπέλι μας και επεμβαίνουμε όπου χρειαστεί. Μπορεί να έχει αρκετή δύναμη άρα και βλαστική ανάπτυξη και να χρειαστεί να καθαρίσουμε ξανά τον κορμό, τους βραχίονες ή να κορφολογήσουμε πάλι.

Σε ότι αφορά τώρα των αριθμό των τσαμπιών που αφήνουμε σε μία κληματίδα αυτό έχει να κάνει με την ποικιλία του αμπελιού, την ηλικία, την ανάπτυξη, τον συνολικό αριθμό τσαμπιών που έχει το φυτό αλλά και τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει από παλαιότερες ενέργειες. Γενικότερα εγώ στο δικό μου αμπέλι δεν αφήνω πάνω από τρία το πολύ τσαμπιά ανά κληματίδα. Για να αφήσω τρία θα πρέπει να έχω μικρό αριθμό τσαμπιών στο υπόλοιπο φυτό και η συγκεκριμένη κληματίδα να φαίνεται δυνατή, να είναι δηλαδή παχιά, να έχει μεγάλα και καλοσχηματισμένα φύλλα, μεγάλα και καλοσχηματισμένα τσαμπιά στα πρότυπα της ποικιλίας και κανένα δείγμα αρρώστιας.

Καλά κλαδέματα και όχι τσιγκουνιές, καλύτερα (για εμένα πάντα) να πάρω μικρό αριθμό ποιοτικών σταφυλιών τα οποία θα μου αποδώσουν ένα εύγευστο και αρωματικό κρασί, παρά μεγάλη ποσότητα η οποία θα μου αποδώσει έναν κοινό οίνο χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Θα επιθυμούσαμε βέβαια μεγάλη ποσότητα με ποιοτικά αποτελέσματα, δεν είναι όμως πάντα εφικτό.

Η ενασχόληση μου με την Αμπελουργία ξεκίνησε  το 2005. Σκοπός ήταν και είναι έως σήμερα η παραγωγή ενός ιδιωτικού και ποιοτικού οίνου. Μένοντας μόνιμα στην Αθήνα έπρεπε να γνωρίσω τις ετήσιες καλλιεργητικές ανάγκες του Αμπελιού στην πράξη. Εάν είναι δηλαδή εφικτό, επισκεπτόμενος ένα τόπο σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, να αμπελουργήσεις και στην συνέχεια να οινοποιήσεις. Ξεκίνησα λοιπόν, όπως σας προανέφερα το 2005, βάζοντας πιλοτικά 35 ρίζες cabernet sauvignon, μετά από αρκετό διάβασμα σχετικής βιβλιογραφίας το 2008 παρακολούθησα το σεμινάριο αμπελουργίας στο Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών. Το 2009 τρύγησα για πρώτη φορά το πιλοτικό αμπελάκι μου. Μου έδωσε 100 κιλά σταφύλι το οποίο απέδωσε 65 κιλά καθαρό οίνο. Την ίδια χρονιά και βλέποντας ότι μπορώ να αντεπεξέλθω στις ετήσιες καλλιεργητικές απαιτήσεις ενός αμπελιού προχώρησα στην εγκατάσταση 230 ριζών Αγιωργίτικης ποικιλίας σε ένα αγροτεμάχιο 800τμ. Φέτος με αυτήν την εξαίρετη από άποψη καιρικών συνθηκών χρονιά τρύγησα 400 κιλά σταφυλιού και από τα δύο αμπελάκια που σας ανέφερα και αυτήν την στιγμή βρίσκεται σφραγισμένος προς παλαίωσή σε δρύινα βαρέλια (ένα τον 100 λίτρων και ένα τον 150 λίτρων) 250 λίτρα καθαρός οίνος.

Στις επόμενες σελίδες που θα βρείτε στο site, σχετικές με την αμπελουργία, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω την εμπειρία και τις γνώσεις που έχω αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια. Θα σας αναφέρω επίσης ανά τακτά χρονικά διαστήματα τις καλλιεργητικές και τις οικονομικές απαιτήσεις που χρειάζεται μια τέτοια ενασχόληση. Πιστεύω να σας βοηθήσω και να με βοηθήσετε με τα σχόλια σας να παράγουμε παρέα ωραίους και ποιοτικούς οίνους.