Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου σχετικά με τις εργασίες που εκτελούμε κατά το θερινό κλάδεμα σας παραθέτω εικόνες του αμπελιού μετά από σχεδόν 3 εβδομάδες εφαρμογής των παρακάτω εργασιών:

1. Καθάρισμα από βλαστούς
2. Ξεφύλλισμα

όπως παρατηρείτε οι κληματίδες έχουν αναπτυχθεί αρκετά και έχει έρθει η ώρα για την τρίτη εργασία της κορφολόγησης. Ο τρόπος που την εφαρμόζουμε εξηγείται στο άρθρο θερινά κλαδέματα. Στις εικόνες παρακάτω μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα.

Για να έχετε μία συνολική εικόνα από την αρχή της βλαστικής ανάπτυξης μέχρι το τέλος σας παραθέτω για το ίδιο πάντα φυτό τις παρακάτω εικόνες:

Εικόνα φυτού αρχή άνοιξης με έντονη βλαστική ανάπτυξη

Εικόνα φυτού μετά τις πρώτες εργασίες καθαρισμού βλαστών και ξεφυλλίσματος:

Εικόνα φυτού μετά από 3 εβδομάδες:

Εικόνα φυτού μετά το δεύτερο καθαρισμό από βλαστούς και κορφολόγημα:

Σας προτείνω για να έχετε μία συνολική εικόνα των εργασιών και να γίνει πιο κατανοητός ο σκοπός του κλαδέματος να διαβάσετε τα άρθρα ξεκινώντας με το χειμερινό κλάδεμα και στην συνέχεια με το θερινό.

Το θερινό κλάδεμα της αμπέλου ξεκινάει από τον τελευταίο μήνα της Άνοιξης (Μάιο) και συνεχίζεται με συχνές παρεμβάσεις και ανάλογα με την δύναμη του αμπελιού μέχρι τα τέλη Ιουλίου.  Είναι από της ποιο σημαντικές εργασίες και παρεμβάσεις στην ανάπτυξη ενός αμπελιού. Το θερινό κλάδεμα ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό (σε συνεργασία πάντα με όλες τις υπόλοιπες εργασίες που περιγράφουμε στο site αλλά και με τις καιρικές συνθήκες) για την ποιότητα των σταφυλιών που θα έχουμε στο τελικό προϊόν που είναι το κρασί. Βασικός στόχος και σκέψη, ο οποίος δεν πρέπει ποτέ να φεύγει από το μυαλό μας  σε όλη την διάρκεια του κλαδέματος, είναι να  εκμεταλλευτούμε την βλαστική ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή δύναμη του αμπελιού προς όφελός μας. Δηλαδή να αφαιρέσουμε με διάφορες ενέργειες την δύναμη από ορισμένα σημεία της αμπέλου και να την κατευθύνουμε στα σημεία που έχουμε προγραμματίσει εμείς ότι θα πάρουμε σταφύλια. Συγκεκριμένα, συγκεντρώνουμε την βλαστική δύναμη του φυτού στις κεφαλές που είχαμε διαμορφώσει κατά το χειμερινό κλάδεμα (βλέπε από το menu Χειμερινό Κλάδεμα Αμπελιού) και καταστρέφουμε το συντομότερο δυνατό τις υπόλοιπες κληματίδες από τα υπόλοιπα σημεία.

Το θερινό κλάδεμα αποτελείται από 3 διαφορετικές εργασίες:

1. Καθαρισμό από ανεπιθύμητούς βλαστούς και κληματίδες
2. Ξεφύλλισμα
3. Κορφολόγημα

Το θερινό κλάδεμα λοιπόν για εμένα ξεκινάει νωρίς τον Μάιο με την εργασία του καθαρισμού των ανεπιθύμητων βλαστών και κληματίδων. Στις εικόνες παρακάτω βλέπετε την μορφή που έχει ένα αμπέλι χωρίς την δική μας παρέμβαση. Παρατηρήστε ότι η βλαστική ανάπτυξη των κληματίδων αλλά και η ανάπτυξη των φύλλων είναι μεγάλη και σίγουρα σε σημεία που όπως προαναφέραμε δεν το επιθυμούμε.

Πρώτη λοιπόν ενέργεια, που ξεκινάμε να κάνουμε, είναι να αφαιρέσουμε όλους τους βλαστούς και τις κληματίδες από τον κορμό και συγκεκριμένα ότι ξεκινάει κάτω από το λεγόμενο Τ (Τ λέμε τον βασικό κορμό ενός φυτού μαζί με τους βραχίονες που έχουμε σχηματίσει). Αφαιρούμε επίσης όλες τις κληματίδες που υπάρχουν στο κάτω μέρος των βραχιόνων.

Στην συνέχεια προχωράμε προς το εσωτερικό αφαιρώντας με μεγάλη προσοχή όλες τις κληματίδες που υπάρχουν εκτός των κεφαλών (κεφαλές είναι τα βασικά σημεία που έχουμε διαμορφώσει κατά το χειμερινό κλάδεμα από τα οποία περιμένουμε κάθε χρόνο να αναπτυχθούν οι νέες δυνατές κληματίδες όπου με την σειρά τους θα μας δώσουν τα νέα δυνατά και ποιοτικά σταφύλια, βλέπε χειμερινό κλάδεμα). Αφαιρώντας όλες αυτές τις κληματίδες η δουλειά μας πλέον γίνεται πιο εύκολη γιατί έχουμε καλύτερη οπτική στο τι ακριβώς συμβαίνει στο φυτό.

Επάνω στις κεφαλές συνήθως θα συναντήσουμε και άλλους βλαστούς και κληματίδες πέρα από τα δύο χειμερινά μάτια που υπολογίζαμε να πετάξουν, τους παρατηρούμε, εάν δείχνουν ποιο δυνατοί από  αυτούς που υπολογίζαμε και είναι σε καλό σημείο μπορούμε να κρατήσουμε κάποιον, σε διαφορετική περίπτωση τους αφαιρούμε. Σε κάθε περίπτωση εγώ δεν αφήνω στην κεφαλή πάνω από δύο κληματίδες.

Επόμενη πολύ σημαντική και προσεκτική εργασία είναι το ξεφύλλισμα. Έχοντας πάντα μπροστά μας την κεφαλή με τις δύο αναμενόμενες (χειμερινό κλάδεμα στα δύο παραγωγικά μάτια, βλέπε χειμερινό κλάδεμα) κληματίδες βρίσκω επάνω τους το πρώτο τσαμπί σταφύλι (ψάχνω πάντα και εργάζομαι από κάτω προς τα επάνω, από τον κορμό προς το τελείωμα των κληματίδων, από το σημείο που φυτρώνει η κληματίδα προς το τελείωμά της). Το τσαμπί θα είναι της παρακάτω μορφής όπως στις εικόνες που ακολουθούν.

Δεύτερη ενέργεια μόλις βρω το τσαμπί και βεβαιωθώ ότι είναι το πρώτο από την βάση της κληματίδας αφαιρώ όλα τα φύλλα που υπάρχουν πριν από αυτό. ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Δεν αφαιρώ το φύλλο που υπάρχει απέναντι από το τσαμπί (βλέπε την παρακάτω εικόνα).

Το φύλλο αυτό αποτελεί το εργοστάσιο, την πηγή τροφοδοσίας του τσαμπιού. Απαιτείται μεγάλη προσοχή για την συγκεκριμένη εργασία γιατί συνήθως δεν έχουμε καλή οπτική και μπορεί να αφαιρέσουμε και το παραγωγικό φύλλο.

Τρίτη πολύ σημαντική εργασία είναι η εύρεση και απομάκρυνση του βλαστού που δημιουργείται στην μασχάλη του φύλλου του τσαμπιού (βλέπε την παρακάτω εικόνα).

Ο βλαστός αυτός εάν αφεθεί θα εξελιχθεί σε κληματίδα η οποία θα απορροφήσει όλα τα θρεπτικά στοιχεία από το τσαμπί και σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να επεμβαίνει σε τέτοιο βαθμό που καθιστά αδύνατη την ωρίμανση του τσαμπιού.

Τελευταία δουλειά και εφόσον αφήσουμε τις παραγωγικές μας κληματίδες να αναπτυχθούν είναι το κορφολόγημα. Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα (περίπου 4 εβδομάδων) από τις παραπάνω εργασίες προχωράμε στο κόψιμο των κορυφών από τις κληματίδες που έχουμε αφήσει και ευελπιστούμε να πάρουμε την νέα μας σοδειά. Το κόψιμο γίνεται μετά το πέμπτο φύλλο από το τελευταίο τσαμπί μίας κληματίδας. Βρίσκω το τελευταίο (προς τα έξω πάντα) τσαμπί και μετράω τα επόμενα πέντε φύλλα,  μετά λοιπόν από το πέμπτο φύλλο μπορώ να κόψω την κληματίδα και να αφαιρέσω την κορυφή της. Με αυτόν τον τρόπο συγκρατώ την δύναμη του αμπελιού για ανάπτυξη χαμηλά στις παραγωγικές μου κληματίδες και ειδικότερα στα αναπτυσσόμενα τσαμπιά.

Ακολουθούν Εικόνες μετά την εφαρμογή των παραπάνω ενεργειών, παρατηρήστε πως διαμορφώθηκαν τα αμπέλια των πρώτων εικόνων.

Μερικές τελευταίες συμβουλές.

Οι παραπάνω εργασίες εκτελούνται σε όλη την διάρκεια του καλοκαιριού και όποτε βλέπουμε ότι τις έχει ανάγκη το αμπέλι μας. Δεν ενεργούμε όπως στο χειμερινό κλάδεμα μία φορά και περιμένουμε τα αποτελέσματα. Παρατηρούμε συνεχώς το αμπέλι μας και επεμβαίνουμε όπου χρειαστεί. Μπορεί να έχει αρκετή δύναμη άρα και βλαστική ανάπτυξη και να χρειαστεί να καθαρίσουμε ξανά τον κορμό, τους βραχίονες ή να κορφολογήσουμε πάλι.

Σε ότι αφορά τώρα των αριθμό των τσαμπιών που αφήνουμε σε μία κληματίδα αυτό έχει να κάνει με την ποικιλία του αμπελιού, την ηλικία, την ανάπτυξη, τον συνολικό αριθμό τσαμπιών που έχει το φυτό αλλά και τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει από παλαιότερες ενέργειες. Γενικότερα εγώ στο δικό μου αμπέλι δεν αφήνω πάνω από τρία το πολύ τσαμπιά ανά κληματίδα. Για να αφήσω τρία θα πρέπει να έχω μικρό αριθμό τσαμπιών στο υπόλοιπο φυτό και η συγκεκριμένη κληματίδα να φαίνεται δυνατή, να είναι δηλαδή παχιά, να έχει μεγάλα και καλοσχηματισμένα φύλλα, μεγάλα και καλοσχηματισμένα τσαμπιά στα πρότυπα της ποικιλίας και κανένα δείγμα αρρώστιας.

Καλά κλαδέματα και όχι τσιγκουνιές, καλύτερα (για εμένα πάντα) να πάρω μικρό αριθμό ποιοτικών σταφυλιών τα οποία θα μου αποδώσουν ένα εύγευστο και αρωματικό κρασί, παρά μεγάλη ποσότητα η οποία θα μου αποδώσει έναν κοινό οίνο χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Θα επιθυμούσαμε βέβαια μεγάλη ποσότητα με ποιοτικά αποτελέσματα, δεν είναι όμως πάντα εφικτό.

Η φετινή χρονιά με τα έως τώρα δείγματα μπορεί να χαρακτηριστεί μέτρια αμπελουργικά και οινοποιητικά (πάντα αναφερόμενος στην περιοχή Οξυλίθου που βρίσκονται τα δικά μου αμπέλια) . Ενώ ξεκίνησε καλά φορτώνοντας τα κλήματα με αρκετά τσαμπιά οι τελευταίες αλλαγές του καιρού με πτώση της θερμοκρασίας και σποραδικές μπόρες ανά 10ήμερα από το τέλος Ιουλίου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου δημιούργησαν άριστες συνθήκες για τον περονόσπορο και τον βοτρύτη, καθώς επίσης και για το σπάσιμο ρογών αλλά και την έλλειψη αλκοολικού βαθμού. Για να είναι κατανοητή η προαναφερόμενη έλλειψη αλκοολικού βαθμού φαντασθείτε ότι τις προηγούμενες χρονιές τρυγούσα πρώιμα από τις 07 Αυγούστου έως τις 17 Αυγούστου με αλκοολικό βαθμό από 12, 5 Alc έως 13,5 Alc. Φέτος τρύγησα στις 06 Σεπτεμβρίου με αλκοολικό βαθμό 13 Alc.

Πάμε όμως να πάρουμε την συνολική διαδικασία του τρύγου και της οινοποίησης από την αρχή. Όπως  έχουμε αναφέρει ξανά στο Site η παραγωγή μας αποτελείται από 230 ρίζες Αγιωργίτικο και 36 ρίζες Cabernet Sauvignon.  Η διαδικασία ξεκινάει με την δειγματοληψία και την μέτρηση του πιθανού αλκοολικού βαθμού  που θα έχει ο παραγόμενος οίνος. Η μέτρηση αυτή γίνεται με το παρακάτω εργαλείο το οποίο ονομάζεται διαθλασίμετρο.

Με το διαθλασίμετρο μετράμε την περιεκτικότητα  σακχάρων που έχουν τα σταφύλια μας (σε κλίμακα Baume) και τον πιθανό αλκοολικό βαθμό που θα έχει ο παραγόμενος οίνος εάν όλα πάνε καλά μέχρι το τέλος της ζύμωσης και το κλείσιμο του βαρελιού. Η δειγματοληψία πρέπει να γίνει από όλα τα σημεία του χωραφιού για να μπορέσει να είναι όσο γίνεται ποιο αντιπροσωπευτική για το τελικό αποτέλεσμα. Παίρνουμε δηλαδή σε έναν κουβά από όλα τα σημεία (άκρες και μέση) του χωραφιού  ρόγες ή σε μεγάλες εκτάσεις ολόκληρα τσαμπιά, τα λιώνουμε και από το χυμό που βγαίνει ρίχνουμε 2, 3 σταγόνες στο διαθλασίμετρο και έχουμε τους βαθμούς Baume και τον πιθανό αναμενόμενο αλκοολικό βαθμό. Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε την εικόνα που έχετε μέσα στο διαθλασίμετρο.

Σε εμένα φέτος στις 06 Σεπτεμβρίου έδειξε 13 βαθμούς και έτσι προχώρησα σε κόψιμο των σταφυλιών. Θα επιθυμούσα να είχα 14 βαθμούς έτσι ώστε με το τέλος της αλκοολικής ζύμωσης σε ανοιχτές δεξαμενές να έπαιρνα ένα κρασί στους 13,5 Alc αλλά λόγω των καιρικών συνθηκών και τις προσβολής από περονόσπορο δεν ήθελα να καθυστερήσω περισσότερο.

Τα σταφύλια λοιπόν κόβονται και τοποθετούνται προς μεταφορά σε πλαστικούς κάδους.

Σε αυτό το σημείο τελειώνει η διαδικασία του τρύγου και ξεκινάει η διαδικασία της οινοποίησης. Στην συνέχεια μεταφέρονται τα κομμένα σταφύλια με κουβάδες, ζυγίζονται και ρίχνονται στο μηχάνημα της παρακάτω εικόνας το οποίο ονομάζεται σπαστήρας – διαχωριστήρας.

Όπως είναι κατανοητό, από την ονομασία, είναι αυτός που σπάει τις ρόγες και της διαχωρίζει από τα τσάμπουρα.

Το μηχάνημα τοποθετείται πάνω σε πλαστικούς κάδους, στον κάδο μέσα πέφτουν οι σπασμένες ρόγες μαζί με τον μούστο και έξω από τον κάδο πέφτουν τα τσάμπουρα (τσάμπουρο είναι το τσαμπί χωρίς τις ρόγες) .

Μετά το σπάσιμο όλης της ποσότητας των σταφυλιών, φέτος ήταν 500 κιλά και τοποθετήθηκαν σε δύο κάδους 300 και 500 λίτρων,  προχωράμε στην θείωση της σταφυλομάζας που βρίσκεται μέσα στους κάδους.

Πάντα συμβουλευόμενος τον τοπικό οινολόγο κύριο Παπαιωάννου Ιωάννη, θειώσαμε με το γνωστό πλέον μεταμπισουλφίτ

τα 500 κιλά με 100gr μεταμπισουλφίτ (20gr ανά 100 κιλά σταφυλομάζας).

Την επόμενη μέρα προχωρήσαμε στην εισαγωγή ζυμομύκητα για την έναρξη της αλκοολικής ζύμωσης. Πριν την εισαγωγή του στους κάδους τον διαλύσαμε σε 1 λίτρο νερό το οποίο το είχαμε ζεστάνει στους 38C^O και του είχαμε προσθέσει 4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη. Τον αφήσαμε για 15λεπτα να αρχίσει να λειτουργεί

και στην συνέχεια τον ανακατέψαμε με 5 κιλά μούστο και τον μοιράσαμε στους δύο κάδους.

Η ποσότητα, ο τρόπος εισαγωγής και διάλυσης του ζυμομύκητα, τα υπόλοιπα πρόσθετα και διορθώσεις που μπορεί να χρειαστούν είναι πράγματα τα οποία αλλάζουν ανάλογα με το τι είδους οίνο επιθυμείτε να έχετε σαν αποτέλεσμα. Γι αυτό τον λόγο εμπιστευτείτε τον οινολόγο σας και ενημερώστε τον για το τελικό αποτέλεσμα που επιθυμείτε από το κρασί σας. Στην δική μου περίπτωση επιθυμώ να έχω ένα κρασί το οποίο θα ωριμάσει 1 χρόνο σε δρύινα βαρέλια και στην συνέχεια θα εμφιαλωθεί και θα μπορεί να παλαιώσει για τουλάχιστον 3 χρόνια.

Η σταφυλομάζα θα παραμείνει στους κάδους για 7 ημέρες έτσι ώστε να έχουμε την καλύτερη εκχύλιση των χρωστικών ουσιών που βρίσκονται στα στέμφυλα και των τανινών οι οποίες είναι απαραίτητες για την παλαίωση.

Μετά την προσθήκη του ζυμομύκητα ξεκινά η αλκοολική ζύμωση (ξεκινά δηλαδή η μετατροπή των σακχάρων που βρίσκονται στον μούστο σε αλκοόλη), η οποία μας ανεβάζει στην επιφάνεια των κάδων τα στέμφυλα και τα διαχωρίζει από τον καθαρό μούστο.

Γι αυτό τον λόγο απαιτείται συχνό ανακάτεμα της σταφυλομάζας σε όλη την διάρκεια της ημέρας. Μεγάλη παραμονή των στέμφυλων στην επιφάνεια χωρίς ανακάτεμα και βύθιση στον μούστο μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητα βακτήρια (Οξικά και Γαλακτικά) με αποτέλεσμα την αύξηση της πτητικής οξύτητας. Εγώ κατά την διάρκεια των 7 ημερών προχωρώ σε ανακάτεμα της σταφυλομάζας 3 φορές την ημέρα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ.

Μετά της 7 ημέρες προχωράμε στον διαχωρισμό της σταφυλομάζας. Διαχωρίζουμε τον μούστο από τα στέμφυλα. Σε αυτήν την διαδικασία χρησιμοποιούμε το παρακάτω εργαλείο το οποίο ονομάζεται σταφυλοπιεστήριο ή στροφιλιά.

Με έναν κουβά παίρνουμε την σταφυλομάζα από τους κάδους και την ρίχνουμε μέσα στην στροφιλιά.

Στην αρχή βγαίνει από την στροφιλιά μούστος χωρίς πίεση,

στην συνέχεια στα στέμφυλα που έχουν μείνει μέσα στο ξύλινο καλάθι της στροφιλιάς ασκούμε πίεση και παίρνουμε τον υπόλοιπο μούστο.

Σημειώστε ότι ο μούστος προ πίεσης είναι ποιοτικά καλύτερος από τον μούστο που έχουμε πάρει από πίεση. Καλό είναι ο μούστος πίεσης να χρησιμοποιείται για την παραγωγή τσίπουρου. Σε κάθε περίπτωση η επιλογή είναι δική σας. Δείτε στην παρακάτω εικόνα τα υπολείμματα απο την στροφυλιά.

Μετά τον διαχωρισμό τοποθετούμε τον μούστο σε πλαστικά βαρέλια για το τελείωμα της αλκοολικής ζύμωσης, την δεύτερη θείωση, την μεταφορά σε δρύινα βαρέλια και το σφράγισμα. Στο καπάκι των βαρελιών έχω βάλει σίτες με τις οποίες συγκρατώ υπολείμματα που τυχών έχουν περάσει από την στροφυλιά. Παρατηρήστε τις παρακάτω εικόνες

Κατά την τοποθέτηση του μούστου στα πλαστικά βαρέλια προσέχουμε να μην τα γεμίζουμε μέχρι επάνω γιατί με την συνέχιση της αλκοολικής ζύμωσης υπάρχει κίνδυνος να αρχίσει να χύνεται μούστος εκτός του βαρελιού.  Για παράδειγμα σε ένα βαρέλι 100 λίτρων γεμίζουμε με μούστο μέχρι τα 80 λίτρα και περιμένουμε να τελειώσει η ζύμωση.

Μετά την 7^η ημέρα με την τοποθέτηση του καθαρού μούστου στα πλαστικά βαρέλια μπορούμε να ξεκινήσουμε την μέτρηση των σακχάρων που υπάρχουν και να παρακολουθούμε καθημερινά την πορεία της αλκοολικής ζύμωσης. Σε αυτές τις μετρήσεις δεν χρησιμοποιούμε το διαθλασίμετρο γιατί τα αποτελέσματα δεν θα είναι σωστά.  Χρησιμοποιούμε το παρακάτω εργαλείο που ονομάζεται πυκνόμετρο ή αραιόμετρο ειδικού βάρους.

Παίρνουμε ένα δείγμα μούστου το τοποθετούμε στον δοκιμαστικό σωλήνα και στην συνέχεια βυθίζοντας  μέσα το πυκνόμετρο μπορούμε να μετράμε τα σάκχαρα που έχουν μείνει στον μούστο και πρέπει να μετατραπούν τις επόμενες ημέρες σε αλκοόλη.

Για να είμαστε σίγουροι ότι η αλκοολική ζύμωση έχει φτάσει στο τέλος της, η ένδειξη στο πυκνόμετρο πρέπει να είναι μικρότερη της μονάδας και ίση με 0,990 – 0,996. Η περίπτωση αυξημένης πυκνότητας, μεγαλύτερη του 0,998 σημαίνει ότι υπάρχει ακόμη αζύμωτο σάκχαρο.

Μόλις τελειώση η αλκοολική ζύμωση, εμένα φέτος με την προσθήκη του ζυμωμύκητα κράτησε 21 ημέρες, προχωράμε στην μετάγγιση του καθαρού μούστου

από τα πλαστικά βαρέλια στα δρύινα με την βοήθεια της αντλίας μετάγγισης

θειώνουμε, γεμίζουμε τα βαρέλια μέχρι επάνω και σφραγίζουμε.

Τα γεμίζουμε τόσο ώστε με την τοποθέτηση του φελλού να χυθεί μία μικρή ποσότητα έξω από το βαρέλι. Με αυτόν τον τρόπο είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε αφήσει καθόλου κενό μεταξύ φελλού και της επιφάνειας του κρασιού.

Πριν την σφράγιση είναι καλό να επισκεφτούμε τον οινολόγο μας, με ένα δείγμα, για την επιβεβαίωση του τέλους της ζύμωσης, τις τελευταίες μετρήσεις, την παροχή μεταμπισουλφίτ για την δεύτερη θείωση και βέβαια για να τον ευχαριστήσουμε για την συμμετοχή του στην όλη διαδικασία και να του ανανεώσουμε το ραντεβού για την επόμενη χρονιά.

Με την σφράγιση του βαρελιού μπορούμε να πούμε ότι έχει τελειώσει η συνολική διαδικασία του τρύγου, της συγκομιδής δηλαδή και της οινοποίησης της επεξεργασίας των σταφυλιών προς παραγωγή οίνου.

Καλή επιτυχία και Καλά κρασιά σε όλο τον κόσμο.

Η ενασχόληση μου με την Αμπελουργία ξεκίνησε  το 2005. Σκοπός ήταν και είναι έως σήμερα η παραγωγή ενός ιδιωτικού και ποιοτικού οίνου. Μένοντας μόνιμα στην Αθήνα έπρεπε να γνωρίσω τις ετήσιες καλλιεργητικές ανάγκες του Αμπελιού στην πράξη. Εάν είναι δηλαδή εφικτό, επισκεπτόμενος ένα τόπο σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, να αμπελουργήσεις και στην συνέχεια να οινοποιήσεις. Ξεκίνησα λοιπόν, όπως σας προανέφερα το 2005, βάζοντας πιλοτικά 35 ρίζες cabernet sauvignon, μετά από αρκετό διάβασμα σχετικής βιβλιογραφίας το 2008 παρακολούθησα το σεμινάριο αμπελουργίας στο Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών. Το 2009 τρύγησα για πρώτη φορά το πιλοτικό αμπελάκι μου. Μου έδωσε 100 κιλά σταφύλι το οποίο απέδωσε 65 κιλά καθαρό οίνο. Την ίδια χρονιά και βλέποντας ότι μπορώ να αντεπεξέλθω στις ετήσιες καλλιεργητικές απαιτήσεις ενός αμπελιού προχώρησα στην εγκατάσταση 230 ριζών Αγιωργίτικης ποικιλίας σε ένα αγροτεμάχιο 800τμ. Φέτος με αυτήν την εξαίρετη από άποψη καιρικών συνθηκών χρονιά τρύγησα 400 κιλά σταφυλιού και από τα δύο αμπελάκια που σας ανέφερα και αυτήν την στιγμή βρίσκεται σφραγισμένος προς παλαίωσή σε δρύινα βαρέλια (ένα τον 100 λίτρων και ένα τον 150 λίτρων) 250 λίτρα καθαρός οίνος.

Στις επόμενες σελίδες που θα βρείτε στο site, σχετικές με την αμπελουργία, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω την εμπειρία και τις γνώσεις που έχω αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια. Θα σας αναφέρω επίσης ανά τακτά χρονικά διαστήματα τις καλλιεργητικές και τις οικονομικές απαιτήσεις που χρειάζεται μια τέτοια ενασχόληση. Πιστεύω να σας βοηθήσω και να με βοηθήσετε με τα σχόλια σας να παράγουμε παρέα ωραίους και ποιοτικούς οίνους.